Herfst rood

Eigenlijk hebben we nog best geboft met een – voor Nederlandse begrippen – opmerkelijk zacht najaar. Ik kan het niet echt een nazomer noemen, want op het moment dat appels en peren worden geoogst, de blaadjes kleuren en de dagen korten, is het toch echt al herfstig. Ik trek dan ook voortdurend de verkeerde kleding aan. Ga ik met 23 graden in een zomers jurkje van huis, bibber ik in de Westlandse wind met een gure 12 tot 15 graden letterlijk tot op het bot. Of precies andersom: ik trek drie lagen aan en word verrast door een zonnetje met zomerse temperaturen. Ach, het heeft allemaal zo zijn charme, maar met de wisseling van de seizoenen is het toch de oogst en komst van nieuwe seizoen producten die mijn culinaire hart sneller doen slaan. Stoofpeertjes, cantharellen, verse walnoten en cranberries hebben hun weg naar mijn pannen en potten al gevonden. Wat kan ik daar toch weer intens van genieten!

Het valt mij overigens op hoe verschrikkelijk veel tinten rood de herfst kent. De vele tonen rood in de kleurende bladeren aan de boom, vind ik terug in de vele soorten rood in mijn gerechten. Het rood van een in wijn gestoofde peer is weer heel anders dan het rood van een bietencarpaccio of een cranberry. Al deze tonen rood hebben een plek in mijn hart en kleuren mijn inspiratie. Rood is immers ook de kleur van mijn ventje. Zijn lievelingskleur om precies te zijn en dus niet voor niets mijn bedrijfskleur.

Bij ons kleurt de hele maand november rood. Een tikkeltje eerder dan bij anderen vindt bij ons thuis de jaarwisseling plaats als met de start van de novembermaand weer een jaar verstrijkt waarin wij ons allerliefste ventje intens hebben moeten missen. ‘Vandaag is rood’ is inmiddels in onze hele vriendenkring een gevleugeld en intens begrip. Maar het is de diepe betekenis van die kleur wat ons ook juist in de moeilijke novembermaand, weer extra met elkaar verbindt. Voor hen die ons deze week net zoals de afgelopen drie jaar met heel veel liefde en troost omringen, rol ik de rode loper uit. Ik hoef hen niet bij naam te noemen, want zij weten wie ik bedoel.

November is de maand waarin een einde tegelijkertijd ook een begin was: de publicatie van mijn kookboek ‘Lekker eten met voedselovergevoeligheid’, nu twee jaar geleden. Er is veel gebeurd sindsdien. Heel veel mooie dingen. Dingen die mij deden glimmen van trots, blozen van ontroering en stralen van respect. Respect voor al die bijzondere mensen die zich nu samen met mij inzetten om het leven voor mensen met een voedselovergevoeligheid gemakkelijker te maken. Wat roder te kleuren als je wilt, in de meest positieve zin van het woord. Samenwerken is elkaar versterken en ik voel mij bevoorrecht met zulke prachtige mensen met oprechte passie en betrokkenheid samen te mogen werken.

Hoe frappant is het hoe het nu juist de groentespecialisten zijn die zich inzetten voor ‘mijn rood’. Rood is dan wel Daans lievelingskleur, maar groen was zijn ‘veilige’ kleur. Het is bijzonder hoe deze twee kleuren van mijn ventje op symbolische wijze een draadje vlechten door mijn leven. Toeval? Dat denk ik niet.

Enfin, terug naar de fantastische groentespecialisten. 15 van hen, verspreid over heel Nederland, volgen dit najaar de door mij ontwikkelde cursus ‘Voedselovergevoeligheid voor de AGF specialist’. Hun betrokkenheid bij en inzet voor de voedselovergevoelige consument is zowel onderscheidend als inspirerend. Hartverwarmend hoe men zich samen inspant om etiketten te lezen en te begrijpen. Schitterend om te zien met hoeveel passie, zorg en enthousiasme men samen de keuken induikt voor de bereiding van allergeenvrij lekkers van rode biet via gele courgette, oranje pompoen en paarse aardappel naar groene aspergepunten. Rood is een primaire kleur, groen een secundaire kleur. Wanneer je deze – en meerdere- kleuren met elkaar mengt, zijn de mogelijkheden eindeloos.

Mijn vorige blog heeft heel veel los gemaakt. Veel meer zelfs dan ik mij van tevoren had kunnen realiseren. Wie mijn verhaal al kende, las vaak tussen de regels door. Wie mijn verhaal nog niet kende, werd wellicht wat overvallen. Maar de vele prachtige, hartverwarmende reacties die ik van velen van jullie mocht ontvangen, omlijsten mijn dagen met een rood randje. Het sterkt mij in de dagen die moeilijker zijn. Rood, de kleur van liefde, de kleur van passie, de kleur van rode rozen, rode stoofperen, cranberries, bieten en de kleur van de rode ondergaande herfstzon. Maar soms, op een onverwacht moment, lijkt rood dan toch weer heel even vooral het rood dat het moet zijn.

~Rode soep~

Ingrediënten:
* rode ui (om een traantje bij weg te pinken)
* rode tomaten en groene tomaten met een rood hart, bijvoorbeeld:
   pruimtomaten, trostomaten en coeur de boeuf
* rode puntpaprika’s; naast de seizoen producten,
   is dit een product dat gewoon blijft. Gelukkig!
* gerookte knoflook (alleen al de geur doet denken aan een vlammend herfstvuur)
* oregano (want wat is rood zonder een hintje groen)
* fond of zelf getrokken bouillon. Ik heb gevogelte fond gebruikt, maar volg je hart
   (en smaakpapillen).
* olijfolie
* zout en peper naar smaak

Voorbereiding:
* Snipper de ui
* Snijd de tomaten in grove stukken (velletjes en pitjes gewoon erbij laten).
* Snijd de puntpaprika’s klein.
* Hak de gerookte knoflook grof.
* Verwarm de fond, aangevuld met water, in een apart pan

Bereiding:
* Verwarm de olijfolie in een (soep) pan en voeg achtereenvolgens de ui, tomaten,
    puntpaprika’s, knoflook en oregano toe.
* Laat alles een minuut of 10 sudderen op een niet al te hoog vuur met het deksel
    niet geheel gesloten op de pan.
* Voeg vervolgens de fond toe, precies zoveel dat de groenten nét onder staat.
* Kook het geheel op een zacht vuurtje in niet meer dan 15 minuten gaar.
* Pureer de soep nu met een staafmixer.

Voor een groen detail op jouw rood serveer je de soep met een drupje basilicum olie.

De hoeveelheden van de ingrediënten mag je zelf bepalen! Kleuren zijn immers heel persoonlijk ;-)

Culinaire groet!

Larisse

© Larisse®