Regen

Het is gedichtendag. Bij deze (uit eigen werk*), omdat het niet altijd over koken gaat...:

Regen

Dagenlang reeds huilt de wereld
Grote tranen vallen neer
Het is als kijk ik in een spiegel
De wereld geeft mijn gevoelens weer

Als één draad van de hemel
De regen vormt een lange lijn
Ik denk: “blijf vallen, want die draad
zou mijn lijntje met de hemel kunnen zijn’

Grote plassen op de straten
Het regent werkelijk dat het giet
Ik denk: “laat maar vallen, want met die regen
zien anderen mijn tranen niet”

Met mijn laarzen door de plassen
Waag ik mij door weer en wind
Het is geen miezer meer die regen
De wereld huilt ook om mijn kind

Mijn hart huilt als de regen
Het komt soms met bakken neer
Dan tier ik en dan stamp ik
Ga als een onweersbui  tekeer

Soms regent het een dagje
En soms een hele week
En soms als we bijna de moed opgeven
Geeft de regen ons een ‘break’

Dan wordt het eindelijk droger
Spreekt men van een hoge druk gebied
De regen is nog steeds aanwezig
Alleen, we zien haar even niet

Want de regen is nooit echt ver weg
Zij komt altijd wel weer terug
Soms na best een poosje
En soms alweer heel vlug

Het maakt niet uit hoe vaak het regent…
Het maakt niet uit hoeveel er valt….

Kleine rode regenlaarsjes
Staan verloren in de kast
Nooit meer stampend door de plassen
Nooit meer nat en enthousiast

Door: Larisse ©


*Welk werk, dat laat ik over een tijdje weten...